سروش صحت: درس خواندن، هم لذت هم شکنجه!!!
آقای سروش صحت،کارگردان و بازیگر خوب کشورمان، مهمان این قسمت از برنامه برپا بودند و از خاطرات و تجربیات جالب و دلنشین خود از دوران مدرسه تعریف کردند که به بخشی از آنها در ادامه اشاره می کنیم.
- درس خواندن براتون چه طعمی داشته؟
من خیلی درس نمی خوندم، ولی چون در دانشگاه درس ها را زیاد می افتادم مجبور بودم زیاد درس بخونم تا بتونم درسی رو که افتادم پاس بشم. درس هایی را داشتم که با طعم لذت بوده و برعکس درس هایی هم داشتم که خواندن آن ها برام با طعم شکنجه بوده!
- آیا تا به حال در دوران تحصیل درسی داشتید که از آن لذت برده باشید؟
در دوران ابتدایی شاگرد خوبی بودم،در دوران راهنمایی شاگرد متوسطی بودم،ولی در دبیرستان شاگرد ضعیفی بودم. سال اول دبیرستان ۳ تا تجدید آوردم،سال دوم ۳ یا ۶ تا تجدید آوردم و درس شیمی را هم تک ماده کردم و از رفوزه شدن نجات پیدا کردم. جالب اینجاست که من در دانشگاه رشته شیمی خوندم و بعدش هم معلم شیمی شدم! دلیلش این بود که من ۳ معلم عجیب و غریب در دوره دبیرستان داشتم که ریاضی، فیزیک و شیمی درس می دادند و این معلم ها نقش بسیار مهمی در قبول شدن من در دانشگاه داشتند. این معلم ها طوری درس می دادند که حتی من که در این درس ها ضعیف بودم طور دیگه ای این سه درس رو یاد گرفتم و به این درس ها علاقه مند شدم و حتی در سال چهارم دانشگاه، نمره درس شیمی ۱۹٫۵ شدم، همان درسی که سال دوم دبیرستان تک ماده کرده بودم !!!
تنها دلیلش این بود که من داشتم از این درس ها لذت می بردم و به نظرم میشه با آموزه های درست،درس های سختی مثل شیمی، فیزیک و ریاضی که انگار از کرات دیگه به زمین اومدن رو خوب یاد گرفت و لذت برد !!!
- بهترین و بدترین خاطره از مدرسه :
بدترین خاطره که همان تک ماده شدن در درس شیمی در دبیرستان هست. این موضوع برای من که پدر و مادرم هر دو دبیر بودند خیلی ناراحت کننده بود. اما بهترین خاطره دوران مدرسه،دوستان من هستند که خیلی هم دوستشون دارم و حتی میشه گفت گنج های زندگی من هستند .
سوالاتی که هر پدر و مادری باید از خودش بپرسد!!!
چرا والدین، نظام آموزش و پرورش و جامعه در انتخاب رشته تحصیلی فرزندانشان که یکی از مهمترین و تاثیرگذارترین مراحل زندگی آنهاست به جای آنها تصمیم می گیرند؟ و ما چرا باید علایق و خواسته های فرزندمان را سرکوب کنیم؟ چون مثلا فلان رشته از موقعیت و فرصت شغلی بهتری برخوردار است؟ واقعا چرا؟
- شما چه نقشی در انتخاب راه پسرتون سورنا داشتید و آیا برای سروش صحت فرقی می کرد پسرش چی بخونه؟
سورنا به پزشکی و مهندسی علاقه نداشت، اما ریاضی محض و سینما و تئاتر از علایق او هستند. سورنا تصمیم داره کنکور هنر شرکت کنه. نقش من در انتخاب راه پسرم فقط “مشورت دادن” بوده. خود من ریاضی خوندن رو دوست دارم، اما واقعا برای من فرقی نداره سورنا چی بخونه. دو موضوع مهم در این مورد وجود داره :
- شاگرد اول ها الان آدمهای خوشحالی نیستند!
- درس خوان های عجیب و غریب خیلی آدمهای موفقی نیستند!
به نظرتان :
- انسان موفق باید چه خصوصیاتی داشته باشد؟
- ملاک و معیار انسان موفق چیست؟
- همه ما تعاریف خاص و مشخصی برای موفقیت داریم اما تعریف واقعی و درست از این کلمه رو چطور باید پیدا کرد؟
- و …
- ملاک موفقیت از نظر شما چیه؟
اول خوشحالی و رضایت از کاری که انجام میدیم هست و دوم کاری که دوست داریم رو انجام بدیم که این هم در واقع خوشحالی و رضایت از کار محسوب میشه.
بچه ها دوست ندارند به کاری مجبور شوند، به خصوص اگر این کار درس خواندن باشد. درس خواندن اگر همراه با علاقه نباشد نه تنها تاثیر مثبت ندارد که گاهی دلزدگی نیز ایجاد می کند و نهایتا نتیجه خوبی در پی نخواهد داشت. پس بهتر نیست که انتخاب زمان و نحوه درس خواندن فرزندانمان را به عهده خودشان بگذاریم ؟
- آیا شما برای درس خواندن پسرتان سورنا از زور و اجبار استفاده می کنید؟
من خودم به سورنا یه کم زور میگم اما باید درس خوندن با علاقه خود بچه ها باشه،چون اگر زور گفته بشه ممکنه جواب درست رو نداشته باشه. خود من وقتی صدای پای مادرم رو می شنیدم که داره میاد تا بهم بگه پاشو درس بخون، از خواب می پریدم و سریع کتاب به دست می گرفتم و وقتی می رفت دوباره می خوابیدم، چون دلم خیلی با درس نبود.
الان خیلی خوشحالم از اینکه دیگه نباید امتحان بدم، بعضی وقتها خواب می بینم که فردا امتحان دارم و درس نخوندم !؟
- چرا الان معلمی می کنید؟
با معلمی خیلی بهم خوش میگذره، چون با آدمها در ارتباطم، هم در دانشگاه و هم کارگاه. ولی خیلی هم خسته میشم چون سر کلاس انرژی زیادی میگذارم اما در کل برام لذت بخشه.
- اگر دوباره معلم شیمی شوید دیگه معلم شوخ و خنده روی قبل نیستید؟
نمیدونم چرا اصولا ما از اینکه ابراز احساسات کنیم نگرانیم، از اینکه ارتباط برقرار کنیم معذبیم، اینکه خود واقعیمون رو نشون بدیم می ترسیم، جرات اشتباه کردن نداریم و همچنین جرات عذرخواهی کردن … شاید بخشی از اون به تربیت ما بستگی داشته باشه.
- به نظر شما میشه در نظام آموزشی به بچه ها شاد بودن را یاد داد؟
من کارشناس نیستم و فقط از تجربه خودم استفاده می کنم، به نظر من نظام آموزشی ما باید اصولی داشته و بعد از این هم برای اعمال هرگونه تغییر، به برنامه ریزی دقیق و بنیادین نیاز هست و …
اگر این نکات به نظرتان جالب بود، می توانید ویدیو کامل این گفت و گو را در ادامه به تماشا بنشینید …
